La lèttera

T'u tant pregà
de mandamm 'na lèttera
'na lèttera vera tutta per mi
con la sóa busta bianca e 'l bullìn culurà
con denter ben piegà el foeuj
in alt Milàn, la data
e sott la parola "cara"
cara e 'l me nom visìn

t'u tant pregà
e adèss, adèss che l'è rivada
bèlla bianca rettangulara
la finissi pù de lègg l'indirizz
'l me nomm, cugnomm
legi financa 'l bullìn con stampà 'l dì e l'ura
e osi no dervìla perché mi
quel che l'è denter scritt mi 'l su giamò
l'induvini e alura, alura l'è mei dervìla no
savè nient, lassà stà
e pœu l'è inscì bèlla 'sta busta
duprada da ti solament per mi
che l'è fin peccaa rumpìla
in alt o in bass strasciàla
che bèlla 'sta busta bianca
scritta da ti propi propi a mi.

Vivian Lamarque, La gentilèssa: poesie in dialetto milanese, 1973-1975, Stampa editore 2009