два скрыпачы

Генерал! Наши карты — дерьмо. Я пас.

І. Бродскі

два скрыпачы праз поле ваенных дзеянняў
з руінаў філармоніі
ў ціхае «будзем»
бягуць

нарэшце адзін з іх падае,
паранены,
другі вяртаецца,
узвальвае на плечы першага
і пачынае яго цягнуць

першы доўга трывае боль,
а пасля пачынае трэнас:

сымон, бог з табой,
якога
хрэна?!

сымон,
твая каханая здраджвала табе са мной,
цяпер,
каб здрадзіць ізноў, вярнулася да цябе,
скажы шчыра,
думаеш, ты — сапраўдны мужчына?

бо мужык даўно з цябе выпарыўся, знік
у кірунку нябёсаў. у рэшце рэшт,
ты няправільна трымаеш смык,
ты няправільна мяне нясеш!

мы маглі б быць з табой кім заўгодна, мы маглі б быць
зусім не музыкі, калі б не гэты пракляты бліц-
крыг, распачаты імперыяй; мы не бярэм удзелу ў вайне —
і кааліцыі напляваць, як мне цяпер баліць.

галоўнакамандуючы не мае музычнага слыху, таму
як дырыжор ён ніякі, ён ніколі не ўчуе вайну
усё супраць нас, сымоне, і нашы з табою шанцы —
нуль.

сымон, кінь мяне проста тут дзеля нашых сыноў
я такі, ты ведаеш, здолею выкараскацца ізноў
ты слабак, сымон, таму ты мусіш бегчы адзін
і сына свайго абдымі і скажы, што ён мой сын

ты мамчын сынок,
сымон! —
чулася наўздагон

Віталь Рыжкоў

due violinisti

Generale! Le nostre carte sono una merda. Io passo.

I. Brodskij

due violinisti sul campo di battaglia
scappano
dalle rovine della filarmonia
in un tranquillo "saremo"

alla fine uno di loro cade
ferito
mentre il secondo torna indietro
e si carica sulle spalle il primo
e comincia a tirare

il primo sopporta a lungo il dolore
e d'un tratto comincia ad urlare:

symon, dio sia con te,
che
cazzo?!

symon,
il tuo tesoro ti ha tradito con me,
ed ora
è tornata da te per tradirti di nuovo:
dimmi francamente
pensi ancora di essere un vero uomo?

ché l'uomo in te è scomparso, si è volatilizzato
nell'aria. dopo tutto
tieni l'arco in modo sbagliato,
mi porti in modo sbagliato!

potremmo essere chiunque, potremmo non essere
affatto musicisti, se non fosse per quella maledetta blitz-
krieg che l'impero ha cominciato; noi non prendiamo parte alla guerra
e alla coalizione non importa quanto mi ferisca adesso

il comandante non ha orecchio per la musica, quindi
come direttore è inutile, non sentirà mai la guerra
tutti sono contro di noi, symon, e le nostre chances con te sono
zero

symon, per il bene dei nostri figli lasciami qui
dovremmo uscirne, sai, uno per volta
sei un buono a nulla, symon, per cui dovresti proseguire da solo
abbraccia tuo figlio e digli che è figlio mio

sei un cocco di mamma,
symon! -
sentì poi

Vital' Ryzhkou