Nee

Nee was een klein woord,
een onbeduidend woord.

Het luisterde naar de grote woorden:
Ja en Wij en Altijd.

Het bestudeerde de kruimels van hun gedachten,
die zij van hun tafel lieten vallen.

Het was geen dom woord.

Op een dag kroop het naar de keuken,
klom op het aanrecht,
greep een mes
en at het op.
(Woorden kunnen dingen eten.)

Het was nog steeds een klein woord,
maar geen onbeduidend woord –dat nooit meer –

en het ging terug naar de kamer,
zat onder de tafel
en luisterde.

Toon Tellegen


No era una parola piccola,
una parola priva di significato.

Ascoltava le parole grandi:
Sì e Noi e Sempre.

Studiava le briciole dei loro pensieri
che lasciavano cadere da tavola.

Non era una parola stupida.

Un giorno si intrufolò in cucina,
salì sul lavello,
afferrò un coltello
e lo mangiò.
(Le parole possono mangiare le cose.)

Era ancora una parola piccola,
ma non più una parola priva di significato – quello non più –

e ritornò nella stanza,
si mise a sedere sotto il tavolo
e ad ascoltare.